Εκπαίδευση Shar-Pei

Το σαρ-πει, είναι ένα σκυλί που θέλει πολύ ειδικό χειρισμό και μεταχείριση ώστε να ξεδιπλώσει τον χαρακτήρα του και να κατευθυνθεί σωστά. Αυτό απαιτεί μια κάποια γνώση ψυχολογίας σκύλων και εκπαίδευσης, έναν ιδιοκτήτη ικανό νοητικά να αναμετρηθεί μαζί του (μιας και ο δείκτης ευφυΐας του σαρ-πει είναι όμοιος με εκείνον ενός μέσου ανθρώπου), μα πάνω από όλα χρόνο και όρεξη, κάτι που ίσως και οι περισσότεροι ιδιοκτήτες δεν διαθέτουν και γι αυτό καταλήγουν με ιδιότροπα , κυριαρχικά σκυλιά που τους μεταχειρίζονται όπως εκείνα θέλουν.

Η νοημοσύνη του είναι υψηλότατη. Αυτό φαίνεται από τον τρόπο που συνδυάζει τα γεγονότα με το αποτέλεσμα της πράξης και τον τάχιστο χρόνο που του παίρνει, απ την μεγάλη του προσαρμοστικότητα, την έντονη σχέση με τον ιδιοκτήτη του, απ τα καθήκοντα που εκτελούσε στο παρελθόν (πολυχρηστικοτητα) , από την έμφυτη περιέργεια του για τα πάντα και κυρίως, απ την σωστή του κρίση.

Το σαρ-πει στα κατάλληλα χέρια, γίνεται ‘’στρατιωτάκι’’, όχι απλά υπάκουο. Ενα σκυλί υπόδειγμα που ξεχνάς ότι υπάρχει και που λατρεύεις να έχεις δίπλα σου. Γίνεται η προέκταση του εαυτού σου και ο καλύτερος σου φίλος, ικανός για όλα και έτοιμος να σε ευχαριστήσει και να φέρει εις πέρας ότι του ζητηθεί. Ένα σκυλί που εκτελεί εντολές όχι για την λιχουδιά ή το παιχνίδι, αλλά για να ευχαριστήσει εσένα! Στα χέρια ανίδεων όμως μπορεί να αποδειχτεί τρομερός ‘’μπελάς’’, αυταρχικό, νευρικό, ξεροκέφαλο και επιθετικό ακόμη και προς τον ιδιοκτήτη του (σκεφτείτε πόσες φορές προσπαθήσατε να του κάνετε θεραπεία για ωτίτιδα και κοντέψατε να χάσετε τα δάχτυλα σας..). Είναι ένα πολύ δύσκολο σε χειρισμό σκυλί. Για να σε υπακούει τυφλά πρέπει πρώτα από όλα να του εμπνέεις σεβασμό και εμπιστοσύνη και ως επακόλουθο η ηγετική σου υπεροχή πρέπει να θεωρείτε δεδομένη και αδιαμφισβήτητη. Αυτό ισχύει για όλα τα σκυλιά ράτσας και μη, απλά με το σαρ-πει θα δυσκολευτείτε πολύ περισσότερο λόγο του ότι θα σας δοκιμάζει συνεχώς και θα σας φτάνει στα άκρα. Δεν είναι υποτακτικό και δεν δέχεται εύκολα την ήττα άρα και την αρχηγεία από εσάς. Οπότε μέχρι να φτάσετε στο σημείο να σας αποδεχτεί και να σας αφοσιωθεί και χαρίσει την ζωή του πρέπει να του αποδείξετε ότι το αξίζετε

-Οι σκύλοι νιώθουν πολύ έντονη την ανάγκη για αγελοποιηση και χρειάζονται έναν αρχηγό για να νιώθουν ασφάλεια. Αν διαπιστώσουν ότι είστε πολύ αδύναμος συναισθηματικά, στα μάτια τους μεταφράζεται ότι είστε ανίκανος για αρχηγός και άρα εκείνοι θα πρέπει να πάρουν τα σκήπτρα για να σας βοηθήσουν αλλά και για να σας..βάλουν στη θέση σας με όχι πάντα και τόσο όμορφο τρόπο…-

Χρειάζεται λοιπόν, έναν κυναγωγο-ιδιοκτήτη( και όχι έναν συγκάτοικο ή φιλαράκι, όπως πολλοί θέλετε να αυτοαποκαλείστε) ήρεμο, δυναμικό , σταθερό και με σιγουριά για τον εαυτό του και τις πράξεις του. Έτσι μόνο το σαρ-πει θα ξεδιπλώσει τον καταπληκτικό του χαρακτήρα και θα μπορέσετε να ανακαλύψετε τα ταλέντα της φυλής ,έχοντας δίπλα σας ένα σκυλί με ανθρώπινη κρίση και απαράμιλλη αφοσίωση που ξέρει τι θες προτού καν του το ζητήσεις..

Τι σημαίνει όμως ένας σκύλος να χει σωστή κρίση? Σημαίνει να μπορεί να ενεργήσει ορθά σε μια πληθώρα καταστάσεων λειτουργώντας όχι με το ένστικτο αλλά με την λογική. Να συνδυάζει τις ανάλογες πράξεις με τα επιθυμητά αποτελέσματα ύστερα από σκέψη και όχι μηχανικά. Να μπορεί να ξεχωρίσει το φανταστικό από το αληθινό, το επικίνδυνο από το ακίνδυνο.

Αυτή η φυλή, διαθέτει εκ φύσεως σωστή κρίση (λόγο της έντονης ευφυΐας της και της ανθρωποκεντρικής της συμπεριφοράς), εμείς πρέπει απλά να την καλλιεργήσουμε και να την επιβραβεύσουμε.

Η σημασία και οι δυνατότητες της σωστής κρίσης, είναι πάρα πολύ σημαντικές. Ιδικά όσον αφορά σκυλιά που ‘’εργάζονται’’ υπο ρεαλιστικές καθημερινές συνθήκες και όχι σε σπορ. π.χ σκυλιά φύλαξης (φύλακες), βοηθούς ατόμων με ειδικές ανάγκες, διασώστες κ.τ.λ.

Για παράδειγμα, αν το σκυλί μας, έχει εκπαιδευτεί στην σωματοφυλακή και ταυτόχρονα έχει ορθή κρίση, τότε είναι ένα φαινομενικά ακίνδυνο ζώο, που μπορεί να μας συνοδεύει παντού, να χαϊδεύεται από όλους χωρίς πρόβλημα και να αντιδρά προστατευτικά μόνο όταν υπάρξει πραγματική ανάγκη και νιώσει ότι ο κυναγωγος του ή κάποιο μέλος της οικογένειας κινδυνεύει. Όχι απλά επειδή ένας φίλος απ τα παλιά, που χει να μας δει δέκα χρόνια (και φυσικά ο σκύλος μας δεν έχει ξαναδεί) τρέχει προς το μέρος μας και αρχίζει τους εναγκαλισμούς. Το ίδιο ισχύει και για έναν σκύλο που έχει εκπαιδευτεί για φύλαξη χώρου και βρίσκεται μόνος στην αυλή του σπιτιού, όταν ξαφνικά ένα παιδάκι μπαίνει μέσα απρόσκλητο, ψάχνοντας την μπάλα που του έφυγε από τα χέρια και πέρασε τα κάγκελα της αυλόπορτας. Ο σκύλος που διαθέτει σωστή κρίση, σαφώς θα είναι λίγο νευρικός και καχύποπτος μαζί του, αλλά δεν θα το πειράξει. Θα αμυνθεί όμως σθεναρά μπροστά σε επικείμενη εισβολή κακοποιού, ο οποίος μπήκε το ίδιο αθόρυβα και απρόσκλητα με το παιδάκι.

Μέσα από όλα αυτά λοιπόν, προκύπτει και ένα μεγαλύτερο θέμα εκπαίδευσης όσον αφορά τα καθήκοντα προστασίας (εκπαίδευση σωματοφυλακής και φύλαξης χώρου) στους σκύλους και αν είναι σωστό και επιθυμητό να πραγματοποιούνται.

Προσωπική μου άποψη είναι, ότι δεν θα πρέπει να εκπαιδεύονται όλα τα σκυλιά σε αυτό τον τομέα. Ένα νευρικό σκυλί, ή φοβικό , που δεν έχει εμπιστοσύνη στον εαυτό του, ή ένα πολύ κυριαρχικό και επιθετικό, δεν θα πρέπει να εκπαιδεύονται για κάτι τέτοιο, μιας και δεν διαθέτουν σωστή κρίση και άρα γίνονται απρόβλεπτα ,αναξιόπιστα και επικίνδυνα

Το ίδιο ισχύει φυσικά (και ίσως έχει και μεγαλύτερη βάση) και για τους ιδιοκτήτες- κυναγωγους αυτών των σκύλων. Δεν είμαστε όλοι ικανοί να καταλάβουμε και να κατευθύνουμε ένα τέτοιο ‘’όπλο’’ στα χέρια μας. Με λάθος χειρισμούς ίσως ακόμη στραφεί και εναντίον μας.

Πως όμως το σαρ-πει μας, θα αποκτήσει σωστή κρίση, ή γενικότερα πως μπορούμε να το βοηθήσουμε να την αναπτύξει και καλλιεργήσει? Η απάντηση είναι, μέσω σωστής και έντονης κοινωνικοποίησης από την ηλικία των 2,5 κιόλας μηνών που έρχεται στο σπίτι μας (ευαίσθητη ηλικία όπου το κουτάβι απορροφά σαν σφουγγάρι όλες τις εμπειρίες).

Μπορεί ο κτηνίατρος σας, να φωνάζει ότι το κουτάβι δεν θα πρέπει να βγαίνει απ το σπίτι και να περπατά έξω ή να συναναστρέφεται με άλλα σκυλιά μέχρι τη λήξη του εμβολιακου του προγράμματος, αλλά όταν αυτό ολοκληρωθεί, πιστέψτε με θα ναι πολύ αργά και σεις θα χετε χάσει την μάχη. Συνήθως το εμβολιακο πρόγραμμα ενός κουταβιού ολοκληρώνεται στην ηλικία των 4 μηνών, αλλά από κεινη την ηλικία και μετά, λίγα μπορείτε να κάνετε για να αποβάλετε τυχόν φοβίες και επιθετικότητα που δημιουργήθηκαν σε μικρότερη εύθραυστη ηλικία, όταν το κουταβάκι σας ζούσε έγκλειστο μέσα σε ένα σπίτι, το οποίο έγινε όλος του ο κόσμος και κάθε τι διαφορετικό, έμοιαζε ξένο και εχθρικό στα μάτια του.

Εσείς λοιπόν θα πρέπει να κινηθείτε κάπου στην μέση, αν θέλετε να ακολουθήσετε τις συμβουλές του κτηνιάτρου σας και ταυτόχρονα να μην αντιμετωπίσετε προβλήματα συμπεριφοράς όπως υπέρμετρη επιθετικότητα προς άλλα σκυλιά και ανθρώπους, ή φοβίες. Η κοινωνικοποίηση για εμένα, είναι μια από τις σημαντικότερες και πρώτιστες διαδικασίες που πρέπει να ακολουθησει ένας οποιοσδήποτε ιδιοκτήτης σκύλου, πόσο μάλλον ενός σαρ-πει (λογω μαχητικού παρελθόντος και έντονης κυριαρχικής συμπεριφοράς), απευθείας με τον ερχομό του στο σπίτι.

Το ‘’τελετουργικό‘’ λοιπόν έχει ως εξής. Το κουτάβι έστω και αγκαλιά, αν φοβάστε λόγο ανεμβολιασμου του (έτσι δεν παραβαίνετε τους κανόνες του κτηνιάτρου σας), πρέπει να βγαίνει καθημερινά βόλτα, τόσο την ημέρα όσο και την νύχτα, σε πολυσύχναστες περιοχές, καταστήματα και δρόμους, ώστε να λαμβάνει όσο το δυνατόν περισσότερα οπτικά και ακουστικά ερεθίσματα και να μαζεύει εμπειρίες. Έτσι θα μάθει να μην φοβάται τις εξατμίσεις απ τα μηχανάκια, τους κάδους σκουπιδιών και τις μαύρες σακούλες το βράδυ, το σπινιαρισμα των αυτοκινήτων, τις κόρνες, την βουή του κόσμου, το ‘’πασπάτεμα’’ των περαστικών (μην τους αφήνετε όμως να τραβανε τα μάγουλα του σκύλου σας-κάτι που όλοι συνηθίζουν στην θέα ενός σαρ-πει κουταβιού-γιατί αυτό είναι κάτι που απεχθάνεται το σκυλί σας ) και γενικότερα όλα αυτά που εμείς θεωρούμε φυσιολογικά ενώ ένα κουτάβι συνήθως τρομακτικά (αν και τα σαρ-πει φημίζονται για την απάθεια τους και τον ατρόμητο χαρακτήρα τους, εν τούτοις οι λανθασμένες εκτροφές τα τελευταία χρόνια τα χουν ‘’εξελίξει’’ σε φοβικά σκυλιά).

Η συναναστροφή με κόσμο και παιδιά είναι απαραίτητη μιας και η φυλή αυτή, έχει μια έμφυτη τάση αποστροφής και επιθετικότητας προς τους ξένους. Θέλει πολύ προσοχή με τα παιδιά, γιατί μπορεί να είναι η καλύτερη νταντά του δικού σας παιδιού, αλλά ίσως δεν αποδεχτεί το τράβηγμα της ουράς από το παιδάκι στην βόλτα

Εγώ προσωπικά, έχω ως καλύτερο τρόπο κοινωνικοποίησης, οποιοδήποτε μέρος κοινωνικής εστίασης, όπως εμπορικά κέντρα, μια λαϊκή αγορά, ένα παζάρι, μια πολυσύχναστη καφετέρια κ.τ.λ. Τα αποτελέσματα είναι θεαματικά!

Ταυτόχρονα όμως θα πρέπει να του γνωρίσετε, πολλούς, μα πολλούς άλλους σκύλους, διαφόρων φυλών, μεγεθών και ηλικιών.

-Και αυτό γιατί ο έντονα κυριαρχικός τους χαρακτήρας σε συνδυασμό με το μαχητικό τους παρελθόν, μας δίνουν έναν δύσκολο στις κοινωνικές του επαφές σκύλο, τον οποίο αν και οι εκτροφείς πασχίζουν να αλλάξουν από τότε που τον εξήγαγαν απ την γενέτειρα του, η απόλυτη ‘’επιτυχία’’ δεν έχει επιτευχτεί. Αυτό κατ’ εμέ είναι ένας ακόμη λάθος και εγωιστικός χειρισμός κάποιων εκτροφέων, προκειμένου να δημιουργήσουν ένα πιο εύκολο στο χειρισμό για τους εκθεσιακούς στίβους, σκύλο και ένα πιο φιλικό κατοικίδιο για την οικογένεια με μεγαλύτερη ζήτηση. Όμως το ταπεραμέντο μιας φυλής είναι και αυτό που την καθορίζει και χαρακτηρίζει, γι αυτό και αναγράφεται επίσημα στο πρότυπο της, μαζί με την μορφολογία της. Και αυτά τα δυο δεν θα έπρεπε εξ αρχής και για κανέναν λόγο να προσπαθήσουν να αλλοιώσουν ποτέ οι ευσυνείδητοι εκτροφείς. Γιατί με τόσο πείσμα λοιπόν, γενιές και γενιές τώρα, προσπαθούν να το αποβάλλουν από τα κουτάβια τους και να τα κάνουν τα τέλεια μελλοντικά σκυλιά αγκαλιάς?

Αν εσείς ως μελλοντικοί ιδιοκτήτες σκύλου, επιθυμείτε κάτι τέτοιο, πάρτε ένα παγκ (pug) και αφήστε το σαρ-πει για εκείνους που ξέρουν να εκτιμούν τον ορμητικό χαρακτήρα ενός αριστοκράτη ηγέτη και που μπορούν να το τιθασεύσουν χωρίς να το ‘’ευνουχίσουν’’.

Έχω δει πολλά σαρ-πει τέτοιου τύπου (‘’σκύλος αγκαλιάς’’), τα οποία δέχονται επιθέσεις από άλλα σκυλιά και μη ξέροντας πώς να αντιδράσουν (γιατί μέσω ‘’επιλεκτικής’’ αναπαραγωγής οι εκτροφείς φρόντισαν να αφαιρέσουν από τα γονίδια των σκύλων τους αυτά που τους προσδίδουν το έντονο ταπεραμέντο στον χαρακτήρα τους), πέφτουν στο έδαφος δεχόμενα τα μανιασμένα δαγκώματα του αντιπάλου κλαίγοντας, χωρίς καν να προσπαθούν να αμυνθούν ή να ξεφύγουν. Και μετά τραυματισμένα σοβαρά (μιας και έχουμε αλλάξει ακόμη και τη δομή του δέρματος τους, κάνοντας το να κόβεται σαν βούτυρο-τι ειρωνεία για ένα σκύλο μάχης) να τρέχουν σε εφημερεύοντα κτηνιατρεία για ράμματα και αυτά τα ίδια να γίνονται ξανά και ξανά στόχος πληθώρας άλλων σκύλων, λόγο χαμηλής αυτοεκτίμησης τους, με αποτέλεσμα στο τέλος οι ιδιοκτήτες τους, να τα απομονώνουν από οποιαδήποτε επαφή με άλλο σκύλο.

Δεν μπορώ λοιπόν να διανοηθώ ότι κάποιος εκτροφέας θα αισθανόταν περήφανος για ένα τέτοιο κατόρθωμα.. Εγώ θα αισθανόμουν ντροπή να καταντήσω ένα τέτοιο σκυλί ‘’θύμα’’.

Η άγνοια κάποιων εκτροφέων, για την ψυχολογία και την εκπαίδευση σκύλων είναι πολλές φορές καταστροφική σε κάποιες φυλές. Δεν μπορείς ένα σκυλί 25 κιλών, πρώην κυνηγό, φύλακα και μαχητή να το μετατρέψεις σε ‘’ντροπαλό γατάκι’’, χωρίς να έχεις υπόψη σου άλλες παραμέτρους του χαρακτήρα και της φυσιολογίας του, όπως μέγεθος, επιμονή, δυσκολία εκπαίδευσης και κοινωνικοποίησης από αρχάριους ιδιοκτήτες, συν το target group των αγοραστών που είναι κάπως ανορθόδοξο με την συγκεκριμένη φυλή και που ξέρεις ότι έτσι και αλλιώς θα δημιουργήσει πρόβλημα στην συμβίωση τους. Αυτά όλα είναι παράμετροι που οδηγούν και κατευθύνουν μια φυλή προς την αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που επιδιώκουν τελικά.. Έτσι δεν μετατρέπουν το σαρ-πει σε κοινωνικό, παιγνιδιάρικο, υποτακτικό σκυλί αγκαλιάς, αλλά σε ντροπαλό και φοβικό σκύλο 25 τουλάχιστον κιλών που δυσκολεύεσαι να χειριστείς και να συζήσεις .

Μάλλον έχουμε ξεκινήσει ανάποδα αυτή την σχέση σκύλου-ιδιοκτήτη. Δεν πασχίζεις χρόνια τώρα να αλλάξεις το ταπεραμέντο και να καταστρέψεις μια φυλή που προϋπήρχε από αρχαιοτάτων χρόνων, προκειμένου να ταιριάξει σε όλους .Απλά φροντίζεις να ενημερώνεις από πριν τους μελλοντικούς ιδιοκτήτες για την φυλή που σέβεσαι και εκτρέφεις και κρίνεις εσύ, ποιοι κάνουν για ιδιοκτήτες αυτού του σκύλου και ποιοι όχι. Γιατί μπορεί και ‘γω να θέλω π.χ έναν πάνθηρα και μια αρκούδα , αλλά δεν νομίζω ότι το μέρος που ζω, ο τρόπος ζωής μου και οι γνώσεις μου γι αυτά τα ζώα αρκούν για να τα αποκτήσω. Οπότε απλά κάθομαι και τα θαυμάζω στα ντοκιμαντέρ.

Το κλειδί για όλα λοιπόν, είναι η εκπαίδευση σκύλου και ιδιοκτήτη και όχι η ‘’μεταμόρφωση’’ μιας φυλής. Και λιγότερο χρόνο παίρνει και σωστότερα γίνονται όλα.-

Μέχρι την ηλικία των 2-3 ετών περίπου,που το σαρ-πει φτάνει στην ενηλικίωση και πνευματική ωρίμανση του, πρέπει να έρχεται σε καθημερινή επαφή με άλλα σκυλιά, ώστε να μάθει να σέβεται, να μάθει την γλώσσα τους και κατ’ επέκταση και την δική τους (γιατί τα σκυλιά που ζουν μαζί μας έχουν την τάση να ανθρωπομορφιζονται και να χάνουν την σκυλίσια γλώσσα του σώματος τους, με αποτέλεσμα το πρόβλημα επικοινωνίας με το είδος τους), να μάθει να δίνει και να μοιράζεται (πράγμα πολύ δύσκολο για ένα σαρ-πει),να υποτάσσεται και να υποχωρεί όταν πρέπει, να παίζει και γενικά να διασκεδάζει όντας σκύλος, χωρίς άγχος και φοβίες (όσο καλά και αν τα καταφέρετε με την ανατροφή του σκύλου σας όμως, να έχετε πάντα στο βάθος του μυαλού σας ότι τα αρσενικά δείγματα της φυλής είναι σχεδόν αδύνατον να τα πάνε καλά με άλλα αρσενικά της ίδιας ή παρόμοιας κυριαρχικής φυλής, όταν ενηλικιωθούν. Γι αυτό μην αφήσετε ποτέ χωρίς επίβλεψη δυο αρσενικά μαζί. Δεν θα πιστεύετε την ζημιά που είναι ικανό να κάνει των μόλις 25 κιλών σκυλί σας σε διπλάσιο αντίπαλο…).

-Τα σκυλιά είναι ευτυχισμένα όταν τους δίνεται η ευκαιρία, έστω και για μια ώρα την ημέρα, να βρίσκονται έξω, με τους ομοίους τους, να τρέχουν όλα μαζί, να δημιουργούν την δική τους αγέλη, να παίζουν, να πηγαίνουν στην εξοχή. Δεν είναι ευτυχισμένα επειδή τους έχετε δικό τους καναπέ, αυλή 2 στρεμμάτων, μαγειρευτό φαγητό και ατέλειωτες αγκαλιές. Μην αυταπατάστε, οι σκύλοι δεν θα θελαν να νιώσουν ποτέ άνθρωποι!

Και αν νομίζετε ότι το δικό σας σκυλί διαφέρει γιατί δεν του αρέσει να βγαίνει έξω απ το σπίτι και να παίζει με άλλα σκυλιά, κάνετε τραγικό λάθος. Απλά το μεγαλώσατε με στερήσεις και φοβίες σε ένα χρυσό κλουβί που τώρα τρέμει να εγκαταλείψει και δεν ξέρει να φέρεται σαν σκύλος. Πρόκειται για δυστυχισμένο σκύλο και όχι για αριστοκράτη με επίγνωση όπως θέλετε βολικά ή αφελή να πιστεύετε..-

Η γνωριμία με το κανισακι του γείτονα και το αδέσποτο της γειτονιάς, δεν δηλώνει ότι το σκυλί σας κοινωνικοποιήθηκε κιόλας. Όχι, απλά έχει 2-3 οικείους σε αυτόν σκύλους, που έχει συνηθίσει την παρουσία τους και που κατά βάση τα πάνε καλά, αλλά σας το υπογράφω, πως με όλα τα άλλα τετράποδα θα αντιμετωπίσετε αργότερα σοβαρό πρόβλημα.

Μάθετε λοιπόν όλα τα μέρη της περιοχής σας, που συχνάζουν ιδιοκτήτες και σκύλοι και επισκέπτεστε τα καθημερινά, αλλάζοντας ‘’στέκι’’ ανά τακτά χρονικά διαστήματα, ώστε το σαρ-πει σας να γνωρίζει διαρκώς καινούρια σκυλιά. Έτσι θα ‘στε σίγουροι ότι το κουτάβι που κρατάτε στα χέρια σας, θα γίνει αργότερα ένα ενήλικο σαρ-πει που θα μπορεί άφοβα να περάσει ποιοτικό χρόνο με τους ομοίους του, χωρίς να δημιουργεί επανειλημμένως προβλήματα , σε ένα πάρκο, μια εκδρομή, ένα φιλικό σπίτι που έχουν σκύλο, ή ακόμη και σε μια ξαφνική πρώτη γνωριμία έξω στην βόλτα.

-Να σας δώσω λοιπόν ένα πολύ συνηθισμένο στα μάτια μου παράδειγμα ακοινωνικοποιητου σκύλου. Είστε στο κτηνιατρείο και περιμένετε στο χώρο υποδοχής την σειρά σας. Αν είστε μόνοι, όλα καλά. Τι γίνετε όμως όταν εκεί παρευρίσκονται και άλλοι σκύλοι? Θα βρεθείτε σε μια χαοτική κατάσταση, όπου τα σκυλιά θα προκαλούν το ένα το άλλο, θα θέλουν να τσακωθούν, θα γαβγίζουν διαρκώς και θα σας τραβούν σαν καροτσάκι. Θα θέλατε να καταλήξετε σαν τους ιδιοκτήτες που κλείνουν ραντεβού στον κτηνίατρο ενημερώνοντας τον να αφήσει κενό ένα τέταρτο πριν μπει και μόλις βγει για να μην ειδωθεί ο σκύλος του με άλλα σκυλιά, ή μήπως θα είστε από εκείνους που περιμένουν μέσα στο αυτοκίνητο μέχρι να έρθει η σειρά τους ή έξω (καθημερινότητα ενός κτηνιατρείου..)?

Και αν είστε τύπος της εξοχής και των εκδρομών, τι γίνεται όταν στην μοναδική παραλία για κάμπινγκ του νησιού, έχουν φέρει και άλλοι τα σκυλιά τους? Θα μείνετε ‘’μπουζουριασμενοι’’ μέσα στην σκηνή όλο το διήμερο? Και τα παραδείγματα είναι ατελείωτα. Αλλά αφορούν ανθρώπους που σέβονται τα σκυλιά τους, που τα θεωρούν μέλη της οικογένειας και ζουν μαζί τους. Όχι για εκείνους που τα χουν απομονωμένα στην βεράντα γιατί μαδανε, στα kennel για να βγαίνουν πιο ορμητικά στον εκθεσιακό στίβο, ή στην αυλή για να συμπληρώνουν το status τους.-

Να κάνω εδώ μια σοβαρή διευκρίνηση, όσον αφορά τα αρχικά στάδια της κοινωνικοποίησης του κουταβιού σας. Φροντίστε αυτά τα πρώτα σκυλιά με τα οποία θα έρθει σε επαφή το κουτάβι σας, να είναι ισορροπημένα, δηλαδή ήρεμα, παιχνιδιάρικα, δεκτικά και θετικά μαζί του, όχι επιθετικά ή έντονα κυριαρχικά γιατί κάτι τέτοιο θα έφερνε τα αντίθετα από τα επιθυμητά αποτελέσματα.

-πολύ κυριαρχικά σκυλιά που συνεχώς ‘’καβαλάνε’’ και σέρνουν το κουτάβι μας, που του γρυλίζουν διαρκώς, χωρίς παρ’όλα αυτά να το δαγκώνουν, που του παίρνουν διαρκώς τα παιχνίδια του κ.τ.λ, είναι ‘’κακή’’ παρέα γι αυτό και φροντίστε αν δεν μπορείτε να τα αποφύγετε , να επεμβαίνετε τουλάχιστον ευγενικά. Αυτά τα παιχνίδια δεν είναι όσο αθώα φαίνονται, μιας και μπορεί να διαμορφώσουν τον χαρακτήρα του κουταβιού μας σε ντροπαλό , υποτακτικό, άβουλο, ή και φοβικό ενήλικο σκυλί αργότερα (Ω μέλος αγέλης). Θέλουμε το κουτάβι μας να ξεδιπλώσει τον χαρακτήρα του άφοβα και να γεμίσει αυτοπεποίθηση. Όλα λοιπόν θέλουν μέτρο. Να δέχεται κάποιες συμπεριφορές αλλά να μην του περνανε σαν δεδομένες και εδραιωθούν αργότερα στο μυαλό του. Μην γίνετε ο αγχωτικός ιδιοκτήτης που φωνάζει μη τυχόν και του ‘’καβαλήσει’’ κανένας αρσενικός το κουτάβι του και το κάνει ομοφυλόφιλο (δεν έχει να κάνει με σεξουαλικές προτιμήσεις, αλλά με βαθμίδες ιεράρχησης), αλλά ούτε και ο απαθής εκείνος ιδιοκτήτης, που θεωρεί ότι…‘’η φύση ξέρει’’ και το κουτάβι θα μάθει από τα άλλα σκυλιά του πάρκου ενώ αυτός διαβάζει αθλητικά. Αυτό θα ίσχυε μονάχα αν τα σκυλιά ζούσαν ελεύθερα σε αγέλες μόνα τους, ή αν όλοι μας ξέραμε να αναθρέψουμε και είχαμε ισορροπημένα σκυλιά. Τώρα λοιπόν που τίποτα από αυτά δεν ισχύει, γίνετε εσείς η ‘’μητέρα φύση’’ του και μεγαλώστε το με σύνεση και σεβασμό και προπάντων σαν σκύλο, όχι σαν το παιδί που δεν έχετε.-

Το τελευταίο κομμάτι τώρα της κοινωνικοποίησης αφορά την συναναστροφή του σαρ-πει μας με άλλα είδη ζώων και εναλλαγές τοπίων.

Το σαρ-πει είναι κυνηγόσκυλο (σκύλος διώξεως θηράματος) και ως εκ τούτου, έχει δυνατά ένστικτα κυνηγού. Στην πόλη αν αφεθεί ελεύθερο, θα κυνηγήσει γάτες, περιστέρια, ποντίκια, σαύρες, ακόμη και έντομα (κυνηγούν ότι κινείτε).

Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι ένα τέτοιο σκυλί είναι επικίνδυνο να αφεθεί χωρίς λουρί ελεύθερο, τόσο στην πόλη όσο και στην εξοχή (οπού εκεί τα ζώα είναι περισσότερα και οι μυρωδιές πιο έντονες), χωρίς πρώτα να έχει κοινωνικοποιηθεί με άλλα ζώα , ώστε να μην τα κυνηγαει και να έχει εκπαιδευτεί σε βασικές τουλάχιστον εντολές όπως το ‘’έλα’’.

Πηγαίνετε τα λοιπόν σε πάρκα ζώων όπως ο εθνικός κήπος, όπου η είσοδος σκύλων επιτρέπετε, σε ιππικούς ομίλους, σε pet shop με ζώα, και φυσικά στο χωριό, οπού και σεις θα ξεκουραστείτε ένα διήμερο και εκείνο θα γνωρίσει πρόβατα, αγελάδες, κότες, κατσικάκια κ.τ.λ (προσοχή, ορισμένα ζώα μπορεί να είναι απρόβλεπτα και να τραυματίσουν το κουτάβι σας. Τα γαϊδουράκια π.χ φημίζονται για την απέχθεια που έχουν προς τους σκύλους)

Και μην ξεχνάτε τις γάτες, όπου αφθονούν στην πόλη και που θα τις συναντάτε καθημερινά στην βόλτα σας σίγουρα, θέλοντας και μη. Δεν θα ήταν ωραίο το σαρ-πει σας να καταλήξει κάποια στιγμή με κάποια από αυτές στο στόμα, αλλά ούτε και να χάσει το μάτι του από γρατζουνιά, πάνω σε ένα τρελό κυνηγητό, οπού μπορεί και να σας φύγει απ το χέρι και να πεταχτεί στο δρόμο κυνηγώντας την γάτα κάτω από τα αυτοκίνητα.

Μάθετε του τουλάχιστον να αδιαφορεί γι αυτές, αν σας είναι δύσκολο να βρείτε κάποιες φιλικές γατούλες που θα βοηθήσουν στην κοινωνικοποίηση του κουταβιού σας ή αν τέλος πάντων δεν έχετε και τις καλύτερες σχέσεις μαζί τους (ποτέ όμως μην προκαλείτε τον σκύλο σας να τις κυνηγαει, γιατί αυτό μόνο πρόβλημα μπορεί να δημιουργήσει και όχι αστείο της στιγμής).

-ίσως η καλύτερη λύση να είναι το πεζοδρόμιο ενός φιλόζωου pet shop, του οποίου ο ιδιοκτήτης, αφήνει απ έξω νερό και τροφή και χει καθημερινή επαφή μαζί τους. Εκείνος ξέρει τις ήρεμες και αυτές έχουν συνηθίσει στην θέα των σκύλων που μπαινοβγαίνουν στο μαγαζί.-

Το τελευταίο στάδιο της κοινωνικοποίησης, αφορά εναλλαγές τοπίων, εδάφους και καιρικών φαινομένων. Συνειρμικά μπορεί να μην σας ταιριάζει, αλλά είναι το ίδιο σημαντικό να συνηθίσει να τρέχει στο βουνό , με το να μην τσακώνεται με άλλα σκυλιά στο πάρκο. Ίσως ακούγετε αλλόκοτο και αστείο, αλλά τα περισσότερα σαρ-πει που ζουν στην πόλη, έχουν μια φοβία και αποστροφή για την φύση, αν δεν συνηθίσουν από μικρά. Αυτό το τελευταίο στάδιο κοινωνικοποίησης θα κάνει το σαρ-πει σας να μην φοβάται την θάλασσα και το κολύμπι, ή το πλατσούρισμα σε ένα παγωμένο ποτάμι και την διέλευση του. Δεν θα φοβάται και δεν θα δυστροπεί όταν θα πρέπει να βγει βόλτα στην βροχή, δεν θα φοβάται τις αστραπές και δεν θα αγχώνεται όταν φυσαει. Θα μάθει την ομορφιά της εξοχής και πώς να παταει το χώμα και να σκαρφαλώνει τα βράχια.

Έχω δει αμέτρητα σαρ-πει ‘’πόλης’’, που σαστίζουν μόλις βρεθούν σε εξοχή. Που δεν μπορούν, να περπατήσουν στα βότσαλα της παραλίας γιατί τους σφηνώνουν στα πέλματα ή που δεν μπορούν να ανέβουν έναν απότομο βράχο γιατί δεν ξέρουν τον τρόπο, ή ακόμη χειρότερα να ενοχλούνται έντονα όταν πατανε γρασίδι και τσιμπιουντε από τα αγριόχορτα και άλλα πολλά εξωφρενικά, που του στερούν την χαρά του να νιώσει κομμάτι της φύσης, της φύσης του. Να νιώσει σκύλος!

Για να αποφευχθούν όλα αυτά θα πρεπει να πηγαίνετε το κουτάβι σας σε όσο πιο πολλά φυσικά τοπία μπορείτε. Ακόμη και αν μένετε Αθήνα , οι προορισμοί είναι αμέτρητοι και καταπληκτικοί και το κυριότερο έχετε σίγουρα κάποιον δίπλα σας (λόφος του Στρέφη, Λυκαβητο, Φιλοπάππου, εθνικός κήπος, άλσος Συγγρού, βασιλικά κτήματα, πάρκο Τριτση, Πάρνηθα κ.τ.λ). Να το βγάζετε βόλτα όταν βρέχει και ας μην είναι η ώρα του (χωρίς να του φοράτε αδιάβροχο..σκοπός είναι να συνηθίσει το νερό που θα πέφτει πάνω του), να το πηγαίνετε στην παραλία και ας είναι χειμώνας, να το βγάζετε στα χιόνια και ας έχει κρύο.

Όλες οι παραπάνω διαδικασίες θα δημιουργήσουν τις σωστότερες προϋποθέσεις για έναν αφυή, καταπληκτικό, πολυχρηστικο τετράποδο σύντροφο, που θα είναι χαρά να παίρνετε παντού μαζί σας και όχι ‘’αναγκαίο κακό’’.

Έναν τέλειο σκύλο με άψογη κρίση που θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν απλός σύντροφος, ή σαν τον απόλυτο φύλακα, κυνηγό, τσοπανόσκυλο, αθλητή. Όταν ένα σκυλί είναι κοινωνικοποιημένο σωστά, είναι ισορροπημένο και όταν είναι ισορροπημένο, είναι ικανό για τα πάντα!

Κάθε σκύλος θα πρέπει να γνωρίζει τουλάχιστον κάποιες βασικές εντολές, όπως το ‘’κατσε’’, το ‘’ξάπλα’’ , το ‘’μεινε’’, το ‘’αστο’’ και το ‘’μαζι’’ , ούτος ώστε να γίνεται εύκολη η συμβίωση μας μαζί του, να μην δημιουργεί προβλήματα στους γύρω μας αλλά και για δική του προστασία πολλές φορές.

Δυστυχώς δεν μπορώ να δώσω κάποιες μεθόδους εκπαίδευσης, γιατί κάθε σκύλος είναι μια διαφορετική προσωπικότητα και εκπαιδεύεται ανάλογα . Οι τεχνικές εκπαίδευσης είναι πολλές και προσαρμόζονται σε κάθε σκύλο ατομικά, ούτος ώστε να έχουμε το δυνατόν καλύτερα και γρηγορότερα αποτελέσματα.

Παρόλα αυτά οι βασικές αρχές είναι ίδιες για όλα τα σκυλιά ανεξαιρέτως.

Το σκυλί ,πρέπει να δει την εκπαίδευση θετικά, ως μέρος ενός παιχνιδιού με επιβραβεύσεις και εκπλήξεις και όχι ως ένα βαρετό, μονότονο τρόπο επιβολής μας πάνω του.

Είτε μιλάμε για κουτάβι, είτε για ενήλικα σκύλο, οι πρώτες προσπάθειες εκμάθησης μιας νέας εντολής, πρέπει να γίνονται απαραίτητα με την παρότρυνση λιχουδιάς και πολλών επαίνων και ποτέ με πίεση (ειδικά στα κουτάβια), γιατί τότε το σκυλί δεν θα θέλει να συνεργαστεί, θα αντιδράσει και όλο αυτό θα γίνει μια δυσάρεστη εμπειρία που δεν θα θέλει να ξαναεπαναλαβει .

– Πρέπει να γίνει ξεκάθαρο στο μυαλό σας ότι το σαρ-πει σας, θα σας δεχτεί για αρχηγό του, μονάχα και εάν, του εμπνέεται πάνω από όλα σεβασμό και δεύτερον εμπιστοσύνη. Ένα σαρ-πει που δέχεται πιέσεις, βία, φωνές, νευρικότητα, είναι ένα σκυλί που δεν πρόκειται ποτέ να σας δεχτεί ως αρχηγό του. Η σχέση σας πρέπει να είναι πολύ ξεκάθαρη ,δυναμική αλλά και τρυφερή συγχρόνως. Δεν πρέπει να διακρίνει σε σας αδυναμίες γιατί τότε θα γίνετε ανάξιος στα μάτια του. Γι αυτό τονίζω για άλλη μια φορά ότι η φυλή αυτή δεν κάνει για όλους. Είναι πολύ ιδιαίτερο σκυλί και κάποιες φορές επικίνδυνο σε αδαείς.-

Οι έπαινοι δεν θα σταματήσουν ποτέ και για κανέναν λόγο. Είναι το λιγότερο που ζητά ο σκύλος σας, μετά από την εκτέλεση οποιουδήποτε καθήκοντος. Οι λιχουδιές όμως ελαττώνονται αισθητά ή και απομακρύνονται, όταν είμαστε σίγουροι, ότι ο σκύλος μας έχει καταλάβει σωστά την συγκεκριμένη εντολή, μέσα σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα.

Μην τις αφαιρέσετε πολύ σύντομα, νομίζοντας ότι ο σκύλος έχει αντιληφτεί πλήρως την εντολή, γιατί αυτό μπορεί να σας γυρίσει πάλι πίσω στα αρχικά στάδια εκπαίδευσης της συγκεκριμένης εντολής. Για παράδειγμα αν μέσα σε διάστημα δυο ημερών ο σκύλος έχει μάθει να εκτελεί άψογα μια εντολή, μην προσπαθήσετε την τρίτη μέρα να την εκτελέσει χωρίς επιβράβευση λιχουδιάς. Ο σκύλος μας θα πρέπει για τουλάχιστον ένα μήνα, να παίρνει συνεχώς αντάλλαγμα λιχουδιάς, για την κάθε σωστή εκτέλεση εντολής. Μην επιβραβεύετε όλες τις εκτελέσεις. Μόνο εκείνες που θεωρείτε άψογες, αλλιώς ο σκύλος θα μπερδευτεί. Και το αγαπημένο του παιχνίδι μπορεί να γίνει ένα μέσο εκπαίδευσης, αλλά αυτό θα το χρησιμοποιείτε σαν επιβράβευση και μονάχα όταν ο σκύλος έχει μάθει πλήρως την εντολή. Η διαφορά του αγαπημένου του παιχνιδιού με την λιχουδιά είναι, ότι ο σκύλος με το πρώτο εκστασιάζεται, γίνεται νευρικός και δεν εστιάζει σε σας, αλλά στο παιχνίδι του, ενώ με την λιχουδιά συγκεντρώνεται καλύτερα σε σας και ειδικά στο βλέμμα σας και τις κινήσεις σας. Μην ξεχνάτε ότι η τροφή είναι ζωτικής σημασίας για όλα τα ζώα και κινητήριος δύναμη για να χρησιμοποιήσουν τον εγκέφαλο τους. Και ούτος ή άλλως το σαρ-πει είναι ένα έξυπνο σκυλί και ως επακόλουθο, βαριέται πολύ εύκολα, οπότε το αγαπημένο του παιχνίδι σύντομα θα γίνει βαρετό, ενώ η λιχουδιά πάντα θα το δελεάζει.

Κάτι ακόμη πολύ σημαντικό που όλοι εσκεμμένα κάνουν νομίζοντας ότι θα λειτουργήσει υπέρ τους ,είναι να κοροϊδεύουν τον σκύλο τους. Αυτό σε κάποια σκυλιά μπορεί να λειτουργήσει για λίγο. Στο σαρ-πει όμως με την ισχυρή ευφυΐα δεν θα κρατήσει παραπάνω από δυο φορές. Και μετά τι κάνετε? Απλά καταφέρατε να μην σας έχει εμπιστοσύνη και ξαναβρίσκεστε πάλι στο μηδέν της εξέλιξης της σχέσης σας. Δεν το κοροϊδεύουμε λοιπόν ποτέ για να εκτελέσει μια εντολή ή για οποιονδήποτε άλλο λόγο (π.χ –‘’κάτσε και θα σου δώσω λιχουδιά’’, ενώ εσείς δεν έχετε τίποτα στο χέρι σας. Το σαρ-πει σας θα κάτσει θα σας κοιτάξει και μόλις αντιληφτεί την κοροϊδία, απλά δεν θα το ξαναεπαναλαβει). Είπαμε, το κλειδί για μια σωστή και υγιή σχέση με αυτή την φυλή είναι η εμπιστοσύνη και ο σεβασμός. Μην του φέρεστε σαν τρίχρονο παιδάκι γιατί δεν είναι, είναι κάτι πολύ παραπάνω από έναν απλό σκύλο.

Μέσα από όλη αυτή την διαδικασία κτίζεται περισσότερο η σχέση εμπιστοσύνης σας με το σκύλο και η συνεργασία. Γι αυτό και είναι πάρα πολύ σημαντικό να αφιερώνετε καθημερινά χρόνο στο σκύλο σας, παίζοντας και εκπαιδεύοντας τον.

Έτσι γίνεστε μαζί αγέλη και σεις αρχηγός. Προσοχή όμως γιατί τα αρσενικά ιδιαίτερα, άτομα της φυλής θα δοκιμάσουν την ιεραρχία σας ξανά και ξανά αρκετές φορές, ειδικά στο στάδιο της εφηβείας για να σιγουρευτούν για την ηγετική σας υπεροχή. Να είστε έτοιμοι και να μην θεωρείτε τις ανυπακοές τυχαίες ..Είναι απλά προμελετημένες ενέργειες από το σαρ-πει σας για να σας δοκιμάσει. Μόλις δει ότι χαλαρώσατε θα σας ‘’στρώσει στην δουλεία’’..

Εδώ να αναφέρουμε ότι υπάρχουν πολλοί ιδιοκτήτες, που εν γνώση τους αφήνουν το σαρ-πει τους να αναλαμβάνει τον ρόλο του αρχηγού της αγέλης ( ο μάγκας του σπιτιού), γιατί απλά δεν μπορούν να του χαλάσουν κανένα χατίρι και δεν θέλουν να το καταπιέζουν.

Αυτή είναι μια μη υγιής σχέση ανθρώπου –σκύλου που πηγάζει από τα συναισθηματικά κενά του ιδιοκτήτη, που προσπαθεί να τα καλύψει μέσω του σκύλου του. Αυτό όμως δεν ωφελεί κανέναν από τους δυο τελικά, αφού η αγάπη και ο σεβασμός είναι μονόπλευρα, όποτε μιλάμε για ένα ατελές σχήμα. Εμείς έχουμε την ψευδαίσθηση ότι ο σκύλος μας λατρεύει, αλλά στην ουσία εκείνος μας εκμεταλλεύεται για να τραφεί, να παίξει, να λάβει χάδια και να βγει βόλτα. Όλα αυτά όποτε και όταν τα θελήσει ο ίδιος. Και μείς παρηγορούμε τον εαυτό μας και ξεγελιόμαστε, πιστεύοντας απλά ότι ‘’το παιδί μας είναι ανεξάρτητο και έχει χαρακτήρα’’.

Το σαρ-πει μόνο ανεξάρτητο δεν χαρακτηρίζεται. Είναι προσκολλημένο πάνω στον ιδιοκτήτη του σαν σκιά και τον ακολουθει παντού και διαρκώς παρακολουθώντας συνεχώς την παραμικρή του κίνηση ( για να είμαι ειλικρινής καμία φυλή σκύλων δεν θα έπρεπε να χαρακτηρίζεται ως ανεξάρτητη, μιας και γνωρίζουμε καλά ότι ο σκύλος, από μόνος του πλησίασε τον άνθρωπο, αποζητώντας εξημέρωση και εξάρτηση από αυτόν ώστε να τρέφεται) . Σου δείχνει από μόνο του, την ανάγκη να σε ‘’ ακολουθήσει’’, την ανάγκη να χει έναν αρχηγό που θα το καθοδηγεί και σε αντάλλαγμα εκείνο θα σου χαρίσει την ψυχή του. Μια ψυχή αυτοκρατορικού πολεμιστή!

– Μην υποτιμάτε και μην παίρνετε αψήφιστα τον ρόλο του αρχηγού του σκύλου σας . Κάποια στιγμή μπορεί αυτό να του σώσει την ζωή. Φανταστείτε να τον έχετε λύσει στο πάρκο και κεινος βλέποντας έναν άλλο σκύλο απέναντι ή μια γάτα να τρέξει περνώντας τον δρόμο και να το χτυπήσει αυτοκίνητο ..Αυτό θα είχε αποφευχθεί αν εσείς ήσασταν ο αρχηγός και πριν περάσει απέναντι τον καλούσατε πίσω.

Ή φανταστείτε να χει κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας και να πρέπει να λαμβάνει καθημερινά χάπια ή ένεση και σεις να μην μπορείτε να του κάνετε την φαρμακευτική αγωγή, γιατί σας δαγκώνει όταν τον πιέζετε. Ε, τότε είναι σίγουρο ότι θα χειροτερέψει πολύ η κατάσταση του και θα απειληθεί η ζωή του.

Είναι πολλά μικρά απλά καθημερινά γεγονότα, που όμως μπορεί να γίνουν τόσο σημαντικά .-