Ιστορία Shar-Pei

Ιστορία της φυλής

Πολύ λίγα γνωρίζουμε για την ιστορία και τη δημιουργία του κινέζικου σαρ-πει, μιας και η Κίνα δεν φημιζόταν για το κυνοφιλικό της αίσθημα και λίγη σημασία είχε δοθεί στην δημιουργία και ανάπτυξη των φυλών της. Αλλά και λόγω της χαμηλής μόρφωσης του λαού τότε, που απαρτιζόταν κυρίως από χωρικούς ανθρώπους. Τα σκυλιά ζούσαν απλά για να υπηρετούν τον λαό των κινέζων και τίποτα παραπάνω. Το σαρ-πει ήταν ένα από αυτά και λόγω της πολυχρηστικότητας του, έζησε στην Κίνα για πάρα πολλά χρόνια.

Η ύπαρξη του, πιθανολογείται από την περίοδο της δυναστείας του Χαν, 202π.Χ-220μ.Χ. Η γενέτειρα χώρα του είναι η Κίνα, και για την ακρίβεια το χωριό Dailack κοντά στην Canton, στα παράλια της νότιας Κίνας, απ όπου πείρε και το όνομα του που στα κινέζικα σημαίνει τρίχωμα από άμμο, εξαιτίας όχι του χρώματος αλλά της τραχιάς υφής του τριχώματος του.

Η φυλή του σαρ-πει δεν είχε ποτέ πρότυπο, όπως και καμιά άλλη φυλή στην Κίνα, παρά μόνο ένα ρητό, σαν ποίημα που ‘’φωτογράφιζε’’ το σωστό σαρ-πει.

Το 1949 με την έναρξη του κομουνιστικού καθεστώτος στην Κίνα και την δυναστεία του Μάο Τσε Τούνγκ, τα σκυλιά θεωρήθηκαν είδος πολυτελείας και των προνομιούχων τάξεων και μόνο. Έτσι ξεκίνησε η μαζική εξολόθρευση τους.

Επέζησαν μόνο κάποιοι μικροί αριθμοί σαρ-πει. Εκείνα που ζούσαν σε χωριά απομακρυσμένων περιοχών και δεν μπορούσαν να εντοπιστούν και χρησιμοποιούνταν από τους αγρότες και εκείνα που έφυγαν και χάθηκαν στα δάση για να επιβιώσουν κυνηγώντας μόνα τους την τροφή τους. Τα σαρ-πει φημίζονται για την ικανότητα τους να επιβιώνουν μόνα τους.

Η τροφή ήταν ελλιπής. Άνθρωποι πείναγαν, δεν έμενε τίποτα για τα ζώα, τα οποία γενιά με τη γενιά, έχαναν το αρχικό τους μέγεθος και μίκραιναν ώστε να ελαττωθούν και οι ανάγκες τους.

Και ενώ ο αριθμός τους είχε μειωθεί δραματικά με φόβο την εξαφάνιση της φυλής, στην δεκαετία του’50, όπου τα σύνορα της κομμουνιστικής Κίνας δεν ήταν τόσο καλά φυλασσόμενα όσο πίστευαν ,οι πρώτοι πληθυσμοί άρχισαν να εξάγονται ως εξαιρετικά σκυλιά μάχης. Να πούμε εδώ ότι οι κυνομαχίες για τις κατώτερες τάξεις των κινέζων ήταν το μόνο μέσο ψυχαγωγίας τους και επίσης ένα μεγάλο τμήμα της οικονομικής τους ενίσχυσης για την επιβίωση τους.

Το 1970 ξεκινάει η παραμόρφωση της εμφάνισης ,του κινέζικου σαρ-πει. Κάποιοι ανεύθυνοι εκτροφείς αποφάσισαν να εμπλουτίσουν την φυλή με γονίδια άλλων σκύλων όπως το πρώιμο μπουλντόγκ, το μπόξερ, το μπούλ τερριέ και μπούλ μαστίφ, ώστε να δημιουργήσουν έναν ακόμη πιο ικανό σκύλο μάχης έτοιμο να αντιμετωπίσει επάξια τα μεγαλύτερα σκυλιά στις αρένες.

Και κάποιοι άλλοι σκεπτόμενοι πιο εμπορικά άρχισαν να παράγουν ολοένα και πιο ζαρωτά κουτάβια, με γεμάτα μάγουλα, με σκοπό την πώληση τους έναντι μεγάλων χρηματικών ποσών προς την δύση, η οποία είχε ενημερωθεί για τον κίνδυνο εξαφάνισης του σαρ-πει και ήταν έτοιμη να αποκτήσει ένα από τα πιο σπάνια σκυλιά στον κόσμο!

Ο τρόπος που το σαρ-πει διαφημίστηκε και πωλήθηκε στην Αμερική ήταν υπερβολικός και φυσικά πολλοί θησαύρισαν αγοράζοντας και στη συνεχεια εκτρέφοντας σαρ-πει με βάση τα κριτήρια επιλογής του αγοραστικού κοινού, το οποίο είχε ξετρελαθεί με τα νέα κουταβάκια και θελαν ολοένα και περισσότερες ζάρες και μεγαλύτερα μάγουλα. Εκεί πλέον σταματάει να υπάρχει για όλους το αρχέγονο κινέζικο σαρ-πει και δημιουργείται ένα νέο στη θέση του, με ιπποποταμίσιο ρύγχος, έντονες πτυχώσεις και μάτια που χάνονται μέσα σε αυτές, ζαρωτό σώμα, πιο μακρύ και πιο απαλό τρίχωμα , πιο νωθρή συμπεριφορά και χωρίς κανένα σκοπό ύπαρξης. Ήταν απλά το πιο σπάνιο σκυλί στον κόσμο και φιγουράριζε στα σαλόνια των πιο πλούσιων οικογενειών.

Το 1994 προσπαθώντας η Κίνα ίσως να διορθώσει τα λάθη του παρελθόντος και να επαναφέρει την φυλή στην αρχέγονη μορφή της δημιουργεί ένα πρότυπο, και το παραδίδει στην FCI(την μεγαλύτερη κυνολογική ομοσπονδία έως σήμερα) ως πρότυπο του κινέζικου σαρ-πει Νο309/1994 κάτι που όμως δεν έγινε δεκτό γιατί πιθανότατα είχε εδραιωθεί η νέα φυλή και είχε τραβήξει βλέμματα και ενδιαφέρον έτσι ακριβώς όπως μεταμορφώθηκε.

Έτσι το 1999 ένα νέο πρότυπο αναγράφεται στην Αμερική, το οποίο διέφερε κατά πολύ με το παλιό κινέζικο και αναφέρεται ως το Νο 309/1999 πρότυπο του σαρ-πει.

Έχουμε την δημιουργία λοιπόν δυο διαφορετικών τύπων σαρ-πει, με το νέο να κερδίζει συνεχώς έδαφος και το παλιό αρχέγονο να χάνεται στους χρόνους και να φτάνουν στο σημείο να αμφισβητούν την ύπαρξη του. Είτε γιατί πολλοί δεν το γνωρίζουν, είτε γιατί δεν τους συμφέρει , είτε γιατί πάλι φορούν παρωπίδες και εμπιστεύονται αυτό που άλλοι τους έδωσαν και συμβούλεψαν ως δεδομένο..

Ευτυχώς οι καιροί που το σαρ-πει ήταν απλά ένα αξεσουάρ μόδας και σύμβολο προνομιούχας τάξης, πιστεύω ότι πέρασαν και χάθηκαν. Τώρα γίνονται σωστές προσπάθειες από αρκετούς εκτροφείς να σταθεροποιηθεί σε ένα σημείο η φυλή που να μην φτάνει τον υπερτυπισμό, και έχουμε πιο υγιή δείγματα και πιο άρτια μορφολογικά, χωρίς όμως δυστυχώς κανείς να δίνει σημασία στις εργασιακές τους ικανότητες, και να τις διατηρεί.

Μην ξεχνάμε όμως ότι όλα ξεκίνησαν από τον πρόγονο του σημερινού σαρ-πει.. Έναν πρόγονο που δεν χάθηκε, αλλά συνεχίζει να υπάρχει και να υπηρετεί τον λαό των κινέζων ως ’’εργαλειο’’ για το κυνήγι και για την φύλαξη.

Ας ελπίσουμε ότι σύντομα θα αναγνωριστεί ως διαφορετικός τύπος και θα γίνεται σωστός διαχωρισμός των δυο, στους στίβους των εκθέσεων. Ας ελπίσουμε ότι θα τον αποδεχτούν όλοι και δεν θα αμφισβητούν άλλο πια το προφανές.

(φωτογραφιες απο το site : sharpeiclubhk)

Φωτογραφίες τραβηγμένες από το μουσείο Panyu, από τον T.Eric Omura προσωπικά. Απεικονίζουν καθαρά την ύπαρξη του σαρ-πει από την δυναστεία του Χαν εδώ και δυο χιλιάδες χρόνια πριν τουλάχιστον. Η περιοχή όπου βρέθηκαν τα αγαλματίδια είναι πολύ κοντά στο Dali, πράγμα που επιβεβαιώνει την καταγωγή τους.
Και σύμφωνα πλέον και με τις τελευταίες επιστημονικές μελέτες Σουηδίας και Αμερικής περί της ανάλυσης του DNA του σαρ-πει, αποδεικνύεται ότι είναι πλέον ανάμεσα στις πρώτες φυλές σκύλων που εξελίχθηκαν από τον προγονό τους , το λύκο.